Nie jesteśmy uczeni tego w polskiej szkole wciąż nastawionej na wyścig szczurów. Rzadko doświadczamy równościowego, radosnego współdziałania, nie nastawionego na wygraną tej czy innej osoby. Tym bardziej trudno nam jest wprowadzać taki model w pracy, uwolnić się od obaw przed byciem wykorzystanym, zostawionym w tyle. Także będąc kierownikiem zespołu instalatorów lub pracowników terenowych, możemy doświadczać problemów z zaufaniem, wspieraniem tworzenia się więzi w grupie i oddawaniem innym pola do podejmowania samodzielnych inicjatyw i brania za nie odpowiedzialności. Zatem pierwszym krokiem na drodze do sukcesu w budowaniu i zarządzania zespołu, będzie uświadomienie sobie tych barier wynikających z edukacji i kulturowego kontekstu, w jakim żyjemy. Pokonywanie ich stanie się dla nas okazją do rozwoju, wyjścia poza utarte schematy i wraz z nimi porzucenia powtarzanych błędów. Jako ludzie jesteśmy istotami społecznymi. Środowisko pracy, w którym spędzamy dużą część naszego życia, to obszar, w którym zaspokajamy nasze społeczne potrzeby. I albo doświadczamy satysfakcji, poczucia bycia w grupie, w relacjach, albo stanowi to dla nas bolesny obszar frustracji. Spróbujcie tak empatycznie pomyśleć o wszystkich osobach, z którymi przychodzi wam współpracować. Nie tylko chodzą do pracy, żeby zarobić pieniądze, wykonać zadania, ale także chcą spotykać inne osoby, wymieniać doświadczenia, czuć się z nimi „u siebie” oraz odczuwać sprawczość. Wszystko to stanowi składnik poczucia sensu pracy, motywacji. Budowanie i zarządzanie zespołem to oczywiście temat rzeka, ale przyjrzyjmy się niektórym elementom tego ważnego obszaru. Pierwszym z nich jest czas. Każda osoba, która dołącza do nowego zespołu, musi się zaadaptować. Jednym przyjdzie to z łatwością, inni potrzebują więcej czasu. Nie świadczy to o ich umiejętnościach, czy możliwościach. Uważność na tę potrzebę może być kluczowa. Także wspieranie procesu adaptacji nie przez presję, ale pozytywne komunikaty: jestem pewien, że powoli we wszystko się wdrożysz, wszyscy postaramy się ci pomóc, pytaj, jesteśmy do twojej dyspozycji – takie wspierające informacje pozwolą nowej osobie poczuć się pewniej i w konsekwencji sprawniej przejść proces adaptacji. Poświęcanie innym czasu będzie procentowało. Drugim pojęciem kluczowym jest szacunek. Każdy człowiek na niego zasługuje, niezależnie od kwalifikacji, potencjału, pozycji społecznej, czy innych czynników. Wszelkie formy przemocy fizycznej i psychicznej, agresywna komunikacja, mobbing są absolutnie wykluczone i powinny znaleźć rozwiązanie w sądzie. Nawet jeśli sytuacja jest kryzysowa, pracownik, czy współpracownik zrobił coś nie tak, starajmy się wyobrazić sobie jego sytuację, jego perspektywę. Z szacunkiem wiąże się także inne podejście do porażek. Możemy mieć pewność, że będą się one zdarzały, jesteśmy bowiem omylni, ale też nie wszystko od nas zależy. Takie kryzysowe sytuacje nie muszą być jednak okazją do linczu, obwiniania i pogorszenia jakości relacji. Przeciwnie, mogą stać się okazją do wspólnej refleksji, szukania rozwiązań na przyszłość, uczenia się na błędach. Będzie to możliwe tylko wtedy, kiedy potraktujemy sytuację jako case, a nie jako winę. Inwestowanie czasu i energii w zespół zaprocentuje i przełoży się na szybszą realizację etapów budowy domu i oczywiście pozwoli to także na efektywne zarządzanie czasem. Dobre relacje zaufanie będą motywować do pracy i zachęcać do zaangażowania i współodpowiedzialności.